Πνευματική Συμπόρευσις (Οσίου Αμφιλοχίου και Οσίου Φιλοθέου Ζερβάκου)

Οι Γέροντες ζούσαν στην γη και πολιτεύονταν ουράνια. Συναναστρέφονταν με τους ανθρώπους και είχαν κονωνία με τον Θεό. Περπατούσαν ανάμεσά μας, αλλού όμως είχαν το πολίτευμα. Η ζωή τους ήταν πυρφόρα και αναστένακτη. Η καρδιά τους ήταν γεννήτρια και η ζωή τους προβολείς πολλών κεριών και λαμπάδων. Τα λόγια τους ήταν ηλεκτροφόρα καλώδια μεγάλης έντασης, που όποιος τ' αγγίζει ή θα φωτισθή ή θα καή.

Λιθαράκια μάζεψα με το μικρό μου το μυαλό και την φτωχή μου νοημοσύνη, για να κτίσω τους δύο δίδυμους πύργους που φάνηκαν στο στερέωμα της Εκκλησίας και του μοναχισμού στις έσχατες και χαλεπές ημέρες.

Ξέρω ότι όλα αυτά που συνέλεξα είναι βοτσαλάκια της ακρογιαλιάς και δεν γνωρίζω αν κτίζουν πύργο. Είμαι όμως σίγουρος πως όλοι όσοι διαβάσουν το βιβλίο αυτό θα πάρουην ένα χαλικάκι από την θάλασσα και θα το βάλουν στο στόμα τους, για να σταματήση να εκφέρη τα άτοπα, τα άσεμνα, τα κακά.

Ο Καθηγούμενος της Ι. Μ. Δοχειαρίου
Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος