Διαμορφούμενα Α' στο χθες, στο σήμερα, για πάντα...

Τον γνώρισα ως μαθητής του εξαταξίου τότε Γυμνασίου στα άγουρα εφηβικά μου χρόνια. Ήρθε ως καθηγητής θεολόγος με την αύρα της νησιώτικης πνοής του που ενέπνεε βεβαιότητα πίστης αληθινής και αγάπης ανυπόκριτης στους μαθητές του.

Θυμάμαι όταν μπήκε για πρώτη φορά στην τάξη μας (ήταν μικτό πρακτικό τμήμα) το πρώτο ερώτημα που του απευθύναμε ξαναμμένοι και έξαλλοι έφηβοι ήταν: Υπάρχει Θεός;

Μας καθήλωσε στην κυριολεξία, όπως εξακολουθεί προσωπικά να με καθηλώνει, καθώς αναπολώ ίσαμε σήμερα τη βαθιά γνώση και το βίωμά του στην πίστη. Η πολύπλευρη γνώση του για τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, τη μουσική, την ..., την ..., μας αφόπλιζε όλους με τη συνοδό ανεπανάληπτη ατόφια ευγένεια και διακριτικότητα που τον διέκρινε. Πολυμαθής, με πληθωρική παρουσία και έκφραση λόγου που συνάρπαζε το ακροατήριο.