Ωφέλιμες Διηγήσεις

Ήταν, θυμάμαι, Νοέμβριος του 1975. Είχαν περάσει λίγοι μήνες που είχα γίνει καλόγερος, και καθώς ανέβαινα από τη Μονή Σταυρονικήτα στην Αθωνιάδα Σχολή, πέρασα -όπως συνήθιζα- από το καλυβάκι του Τιμίου Σταυρού, του πατρός Παϊσίου.

Εκεί βρήκα τον Γέροντα να κάθεται στο ασκητικό του κελλάκι και να γράφει. Έγραφε ασταμάτητα· οπότε κάποια στιγμή τον ρωτώ με το φτωχό μου το μυαλό: "Καλά, Πάτερ, δεν σκέφτεσθε καθόλου;". Και μου έδωσε όντως θαυμάσια απάντηση: "Ο Λόγος του Θεού γεννάται, δεν φτιάχνεται!". Έτσι είναι, αυτή είναι η Θεολογία μας.

Είναι ο λόγος του Θεού, που συλλαμβάνεται από τις αγνές, τις ταπεινές, τις αναγεννημένες πνευματικά ψυχές, και προσφέρεται πάλι στις καλοπροαίρετες ψυχές από αγάπη και μιλάει και ηχοί και ενεργεί στις καρδιές των ανθρώπων.

Έτσι έγραψαν οι Άγιοι Πατέρες μας και έτσι εθεολόγησαν. Και στη συνέχεια έτσι γράφουν όσοι συγγενεύουν με αυτούς, όπως και ο δικός μας Πατήρ, ο Άγιος Παΐσιος.

Επειδή έβγαλε από μέσα του τη μία ιδέα του εαυτού του, του έρχονταν άνωθεν οι πολλές θείες ιδέες, τόσο που πολλές φορές να μην προλαβαίνει να σκεφθεί πώς γράφονται κάποιες λέξεις (ορθογραφικά).

Έτσι λοιπόν, ανάμεσα στα άλλα, του χάρισε ο Θεός και το χάρισμα της διδασκαλίας, την οποία αφθόνως μετέδιδε ο Γέροντας στους προσερχομένους εις αυτόν όσο ζούσε, και μετά την κοίμησή του μας άφησε τον γραπτό του λόγο προς παραμυθίαν, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν, τον δυνάμενον σοφίσαι ημάς εις σωτηρίαν. (Βλ. Β' Τιμ. Γ' 15, 16).

Βλέπει κανείς με τι σαφήνεια είναι γραμμένα και τα βιβλία του. Απλά, ξεκάθαρα, κατανοητά, κρύβοντας νοήματα βαθειά. Όντως γραμμένα με Πνεύμα Θεού που συμπεραίνεται από την ανάπαυση που αισθάνεται κανείς με την ανάγνωση.

Είναι ακόμη καθρέπτης μέσα στον οποίο βλέπουμε την αμορφία μας, πόσο δηλ. απέχουμε από αυτά που διαβάζουμε, όταν τα παραβάλλουμε με την δική μας κατάσταση.

"Η άνωθεν σοφία αγνή εστίν, ειρηνική, επιεικής, μεστή ελέους και καρπών αγαθών". (Ιακ. Γ', 17)

Καθώς διαβάζεις τον Γέροντα, άλλοτε αισθάνεσαι μία αγαλλίαση ν' απλώνεται μέσα σου, και άλλοτε πάλι νοιώθεις ένα τράνταγμα, που θέλει να μας ξυπνήσει από την ραστώνη στην οποία επαναπαυόμαστε, και ένα διακριτικό έλεγχο να μας επαναφέρει στο σωστό δρόμο. Υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν μπορείς να συνεχίσεις από την γλύκα που διαποτίζει όλο σου το είναι και τότε φωνάζεις απαλά: "Ε, Γέροντα, έλα λίγο πιο κοντά!".

Και πάντοτε βέβαια ο Γέροντας είναι ο αυτός: Σοφός και απλός, επίκαιρος και προφητικός, ατελείωτος και συνοπτικός, χαρίεις και γλυκύς διαπαντός.

Πολλοί έχουν γράψει για τον Γέροντα και την διδασκαλία του. Αλλά και ο ίδιος μας άφησε κάποια βιβλία γραμμένα με το χέρι του. Είναι γνωστά αυτά. Υπάρχουν όμως και κάποιες σημειώσεις του ιδιόχειρες, καθώς και επιστολές του, που δεν έχουν δει ακόμη το φως της δημοσιότητος. Σ' αυτές τις σημειώσεις ανήκουν και τα δεκατέσσερα περιστατικά που περιλαμβάνονται στο μικρό αυτό τεύχος.

Σε όλα αυτά τα περιστατικά είχε άμεση σχέση ο Γέροντας ως αυτόπτης ή αυτήκοος μάρτυς και μας τα παρέδωσε γραπτώς εις ωφέλειαν πολλών. Σίγουρα θα συνέχιζε το γράψιμο, αν δεν διακόπτετο η αγία ζωή του από την οσιακή κοίμησή του.

Κάποια από αυτά τα περιστατικά είναι καταγεγραμμένα στα διάφορα βιβλία, που έχουν ήδη εκδοθεί, όπως διασώθηκαν και από προφορικές διηγήσεις του Πατρός.

Θεώρησα όμως καλό να εκδοθούν όλα μαζί στην αυθεντική τους μορφή και γραφή. Νομίζω πως και ο ίδιος ο Γέροντας θα το ήθελε αυτό.

Βέβαια τα κείμενα που ακολουθούν δεν είναι θεολογικού περιεχομένου. Είναι περισσότερο πνευματικής οικοδομής προσφέροντας λύσεις σε σύγχρονα προβλήματα, οικογενειακά κ.ά., και προβάλλοντας παραδείγματα φωτεινά προς μίμηση.

Και όπως ο Γέροντας ανήκε στην Εκκλησία του Χριστού, έτσι και οι γραφές του απευθύνονται σε όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας, και στους μοναχούς και στους λαϊκούς. Ίσως τα συγκεκριμένα περιστατικά ωφελήσουν περισσότερο τους αδελφούς μας λαϊκούς, που έχουν οικογένεια και παιδιά. Εδώ θα δει κανείς πόσο μισεί ο Θεός την αδικία και πώς λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι στους άδικους και πόσο από την άλλη οι δίκαιοι ανταμείβονται και σε τούτη τη ζωή. Μαθαίνει κανείς πώς να συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής και να ζει "εν τω νυν αιώνι σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς". (Τίτ. Β', 12)

Τέλος, μετά χαράς διαπιστώνει κανείς και συγκινείται βλέποντας ότι και στη σημερινή κοινωνία υπάρχουν εκλεκτές ψυχές, τίμιοι οικογενειάρχες, άνδρες και γυναίκες, νέοι και νέες ανώτεροι των χαμερπών παθών. Και το πιο θαυμαστό οι πολύτιμοι αυτοί μαργαρίτες είναι κρυμμένοι από τα μάτια των πολλών ανθρώπων.

Γίνεται επίσης ολοφάνερο και από τα λίγα αυτά περιστατικά η μεγάλη και ανεκτίμητη προσφορά του Γέροντα στον σύγχρονο κόσμο, η δύναμη της προσευχής του, το μέγεθος της αγάπης του σε όλους τους δεομένους της βοηθείας του Θεού, όπως και η μεγάλη εμβέλεια της ακτινοβολίας του, καθώς από τα βράχια του Αγίου Όρους ως απομακρυσμένος φάρος με τις αναλαμπές του, κατηύθυνε τα καράβια του κόσμου στον σωστό προορισμό τους.

Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι βοηθήθηκαν και συνεχώς βοηθιούνται! Πολλοί είναι αυτοί, που θεωρούν πως ό,τι έχει γραφεί, γι' αυτούς έχει γραφεί και αλλάζουν ζωή και πορεύονται την οδό τους πλέον με χαρά επικαλούμενοι και του Αγίου την ευχή.

Παραδίδοντας λοιπόν στους αδελφούς μου τις σημειώσεις αυτές, είμαι εκ των προτέρων βέβαιος ότι θα τύχουν ευμενούς υποδοχής και μετά πολλής χαράς θ' αναγνωσθούν τα απλά αυτά κείμενα, όπως εξ άλλου και όλα τα προηγούμενα που αφορούν τον Γέροντα. Ελπίζω δε και η ωφέλεια που θα προκύψει να είναι πολλή, γιατί αυτός είναι και ο σκοπός που δημοσιεύονται, όπως ήταν ο ίδιος σκοπός και που γράφτηκαν.

Ιερομόναχος Παΐσιος