| Πρόλογος του Εκδότου |
31 |
ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ |
|
| Μου ήρθε ένας ζήλος |
33 |
| Σκεπτόμουνα να πάω να γίνω ερημίτης |
34 |
| Πήγαινα στο βουνό κι έτρωγα αγριάδες |
35 |
| Αναγκάστηκα να πω ένα ψέμα |
36 |
| Όλη νύχτα ταξιδεύαμε |
38 |
| Όταν βγήκαμε στον Βόλο |
39 |
| Φύγαμε από τον Βόλο |
39 |
| Είχα μελαγχολία |
40 |
| Τέτοια παιδιά δεν πρέπει να τα κοιτάζει κανείς |
41 |
| Στη Θεσσαλονίκη δεν βγήκα έξω από το πλοίο |
42 |
ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΗ ΔΑΦΝΗ |
|
| Ένας Γέρων ψηλός με μακριά γένια άσπρα |
45 |
| "Πού πάεις, παιδί μου;" |
46 |
| Φθάσαμε στη σκάλα της Δάφνης |
48 |
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ |
|
| "Διάβασε, παιδί μου, το Ψαλτήρι" |
51 |
| Ήμουνα κουτός... |
52 |
| Παρέκβαση: Και στην Αθήνα μετά 20 χρόνια: "Πόσο κουτός ήμουνα" |
53 |
| Το θαύμα του Θεού: ένα παιδί στο Άγιον Όρος! |
54 |
| Ούτε από καλογερική ήξερα |
55 |
| Τους γέροντες τους έβλεπα με δέος... |
55 |
| Εντολή το 1920. Συμμόρφωση μέχρι το 1989 |
56 |
| Ό,τι να μου έλεγε, το έκανα χωρίς να κλοτσάω |
57 |
| Δεν έλεγα: "Βρε, θέλεις να μου το κάνουνε δοκιμή;" |
59 |
| Δεν μου έλεγαν ποτέ μπράβο |
61 |
| Εσένα σου αρέσει. Αρέσεις εσύ σ' εμάς; |
61 |
| Δεν γίνεται τίποτα χωρίς μετάνοια |
62 |
| Το πρώτο κομποσχοίνι |
63 |
| Καμιά συμβουλή δεν μου είπανε. Τι έξυπνοι άνθρωποι! |
64 |
| Από οκτώ χρονών εργαζόμουνα |
65 |
| Ό,τι να μου λέγανε έπρεπε να το λέω μέσα μου για να μη το ξεχάσω και τους στενοχωρήσω |
65 |
| Μπήκα μέσα στη σκέψη τους |
67 |
| Παρέκβαση: Για να μη στενοχωρώ |
68 |
| Ναι! έχω μάθει να κάνω υπακοή |
70 |
| "Ευλόγησον" να λες και να φεύγεις |
70 |
| Δεν μου είπε "θα πέσεις, θα κάνεις..." |
72 |
| Σε πανηγύρια δεν με πηγαίνανε |
73 |
| Καμιά φορά με ειρωνευότανε |
74 |
| Θύμωσε πολύ ο Γέροντας |
74 |
| Σαμιώτισσα, Σαμιώτισσα |
76 |
| Το πρώτο ράσο |
77 |
ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ |
|
| Τον είδα κι έκανε την προσευχή του στο Κυριακό |
79 |
| Μπαίνει μέσα ο Γερο-Δημάς |
80 |
| Γέρος άνθρωπος, τόση στρωτή μετάνοια! |
81 |
| Ήταν η πρώτη τους δουλειά οι μετάνοιες |
82 |
| Εγώ... αρχίσανε και τρέχανε δάκρυα |
82 |
| Ξαφνικά... ντάγκα ντούγκα, ο Μακαρούδας |
83 |
| Ο Μακαρούδας ήτανε ένας άγγελος |
83 |
| Μέσα στον Ναό |
85 |
| Τα μάτια μου τρέχανε δάκρυα |
85 |
| Ήλθε η ώρα μετάλαβα |
86 |
| Μόλις μετάλαβα, όλα μεταβλήθηκαν σε χαρά |
86 |
| Πήγα στο κελλί... Πήγα στην εκκλησία |
89 |
| Όλη την ημέρα μόνος στην εκκλησία |
89 |
| Το απογευματάκι επερίμενα τους Γέροντες |
92 |
| Όπως έκανα να δω, βλέπω τους Γέροντες, με τη Χάρη |
94 |
| Την άλλη μέρα το είπα στον Γέροντά μου |
95 |
| Το χάρισμα δεν το επεθύμησα |
95 |
| Από τότε άρχισα να αισθάνομαι διαφορετικά |
98 |
| Έμαθα τριαδικούς κανόνες... Το Ψαλτήρι το έλεγα απέξω |
101 |
| Μετά έβλεπα πολλά |
102 |
| Και μέσ' στο χιόνι ξυπόλητος, παντού |
103 |
| Εκεί πέρα είδα ένα αηδονάκι |
104 |
| Ρε, παιδιά, αν δεν έχετε δει [αηδονάκι], έχετε αμαρτήσει |
105 |
| Μου ήρθε ότι πρέπει να φύγω, πρέπει να χαθώ |
106 |
| Και έλεγα: "Μωρέ, και πού να πάω;" |
108 |
| Η έννοια του πουλιού ήτανε: α-νι-διο-τε-λώς |
109 |
| Ο Γέροντας εμειδίασε |
111 |
| Το άρωμα το έπαιρνα μισή ώρα μακριά |
111 |
| Μου συνέβηκε συγκίνηση |
112 |
| Είχα μάθει τους τριαδικούς κανόνες |
114 |
Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ |
|
| Η ψυχολογία των Πατέρων |
117 |
| Με την υπακοή αξιώθηκα και του χαρίσματος |
118 |
| Φροντίστε να μου ρίξετε μια ματιά |
120 |
| Να! αυτός ο πρύτανις |
121 |
| Εκμεταλλευτείτε με, παιδιά μου |
123 |
| Δικαιώνω ένανε που χάζευε το πρόσωπο του Γέροντα |
123 |
| Πολλοί υποτακτικοί μισούσαν τους Γέροντές των |
124 |
| Έμπαινες μέσα στην άκτιστη εκκλησία |
125 |
| Εργάζεσαι προσευχόμενος και ας μην προσεύχεσαι |
127 |
| Δεν μου αρέσει να διαβάζω ξένα βιβλία |
128 |
| Εκολλήθηκε η ψυχή μου στον Γέροντά μου |
129 |
| Η προσευχή είναι μέλι |
130 |
| Τον μακαρίτη τον Φιλιππίδη όταν τον γνώρισα |
130 |
| Υποτακτικός; Υποτακτικός, κύριε! |
133 |
| Αλλάζει ολόκληρος ο άνθρωπος |
134 |
| Αγία υπακοή |
135 |
| Μετέβαλε το μαρτύριο σε χαρά |
136 |
| Η υπακοή είναι μαρτύριο όταν έχεις θέλημα |
138 |
| Με αξίωσε ο Θεός να κάνω υπακοή |
141 |
| Μεταρσιωμένες αναμνήσεις από τις κουρές |
142 |
| Άρωμα και ανείπωτη χαρά |
144 |
| Είδα έναν άγιο ζωντανό |
144 |
| "Στα Καυσοκαλύβια βλαστημούσα κιόλας" |
150 |
| Ο θείος έρως και η τρέλα |
154 |
| Έκλαιγα όταν μου είπαν να φύγω |
155 |
| Κήρυγμα στο χάος |
156 |
| Αποστήθιζα την Αγία Γραφή |
157 |
| Όταν αγαπάς θεϊκά, δεν χορταίνεις |
158 |
| Επαναλαμβάνοντας το Ψαλτήρι έμαθα γράμματα |
158 |
| Επιδόθηκα στην υπακοή |
160 |
| Μικρή παρακοή, μεγάλη ταραχή |
160 |
| Η μετάνοια και η ανακούφισις |
162 |
| Η παράβαση ήτανε ευλογία! |
163 |
| Εξομολόγησις και χαρά |
164 |
| Μεθοδικότητα στις δουλειές |
164 |
| Ήμουνα το αεικίνητο |
165 |
| Κουκιά με ξυνόγαλο |
167 |
| Ευτυχισμένη ζωή |
168 |
| Λειτουργία στον Άγιο Νείλο |
169 |
| Μου άρεσε να ακούω τα λόγια |
170 |
| Ο έρωτας με έκανε να προσέχω |
171 |
| Τα έλεγα μόνος μου |
172 |
| Και χαιρόμουν |
172 |
| Ζούσα μέσα στην τρέλα μου |
173 |
| Την αποστήθιση της είχα για προσευχή |
173 |
| Τι ζωή, τι ευλάβεια, τι λαχτάρα! |
174 |
| Όλα γίνανε χαρά |
174 |
| Είναι μια ζωή εξαίσια |
175 |
| Η αλλαγή από την αγάπη του Χριστού |
175 |
| Παρακαλούσα και μου έδωσε αρρώστια |
177 |
| Το πρόγραμμα στα Καυσοκαλύβια |
177 |
| Με την ψυχή ανάπαυα το σώμα |
184 |
| Στο Άγιον Όρος κοιμόμουνα ξύπνιος! |
185 |
| Οι θαυματουργικές παρεμβάσεις του Θεού |
186 |
| Για την υπακοή με μετάνοια στον Γέροντα |
188 |
| Εδιάβασα την εξής διήγηση |
189 |
| Στην εποχή μου όλοι οι μοναχοί των Καυσοκαλυβίων και οι δόκιμοι ήσαν άγιοι |
195 |
ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ |
|
| Η καρδιά μου έκλεισε για τον κόσμο |
197 |
| Κι όμως τα πράγματα αλλάξανε |
198 |
| Επικίνδυνη παράσυρση |
201 |
| Και μετά επήγα σπίτι |
202 |
| Όμως αρρώστησα |
203 |
| Εγώ σηκώθηκα και άρχισα να ψάλλω |
204 |
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ |
|
| Με καταφέρανε να φύγω |
207 |
| Έριξα μια ματιά σε όλη τη Σκήτη |
208 |
| Πήγαμε κάτω στον αρσανά |
209 |
| Άρχισα να θυμάμαι τα Καυσοκαλύβια |
210 |
| Όσο έφευγε το καράβι |
210 |
| Ενθυμόμουνα τον Αδάμ που έφυγε από τον Παράδεισο |
211 |
| Ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι μέσα μας |
212 |
| "Πατήρ" και "παπάς" στ' Άγιον Όρος |
212 |
| Για τα πουλιά |
213 |
| Τα κοτσυφάκια |
213 |
| Το μάζεμα των σαλιγκαριών |
214 |
| Άρχισε η σάρα να... φεύγει |
215 |
| Η αναπάντεχη σωτηρία |
216 |
| Επιστρέφω άρρωστος στο καλύβι |
219 |
| Πόνοι δυνατοί |
220 |
| Το θεραπευτικό εκδόριον |
221 |
| Με αγαπούσανε |
222 |
| Αλλά εγώ δεν μπορούσα να φάω |
223 |
| Τότε μου είπανε να φύγω |
223 |
| Επήγαμε λοιπόν στη Δάφνη |
224 |
| Ήρθε το καράβι |
224 |
ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
Α & Β ΑΦΙΞΗ ΚΑΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ |
|
| Πήγα στη Χαλκίδα |
227 |
| Λοιπόν έρχεται ο πατέρας μου |
228 |
| Είχατε ένα παιδί... πέθανε |
229 |
| Ο κόσμος άρχισαν να κοροϊδεύουν |
230 |
| Να σε πάω στον Άγιο Χαράλαμπο |
231 |
| Εκεί πέρα είχε γάλα, αυγά... συνήλθα |
232 |
| Το βάζω στα πόδια, πάω... στο Άγιον Όρος |
232 |
| Παρέκβαση 1η: Η μητέρα μου ήτανε στενόχωρη |
233 |
Παρέκβαση 2η: να δεις όμως πώς αυτή μετανόησε
|
234 |
Παρέκβαση 3η: Η μητέρα μου αφοσιώθηκε στην Εκκλησία
|
234 |
| Επανάκαμψη στον Άγιο Χαράλαμπο |
235 |
| Νέα επιστροφή στο Άγιον Όρος. Οριστική αναχώρηση |
236 |
ΕΠΑΝΑΚΑΜΨΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΒΙΩΣΗ |
|
| Πήγα στους γονείς μου |
239 |
| Είπα στον πατέρα μου να με πάει στον Άγιο Χαράλαμπο |
239 |
| Είχε έλθει και ο Δεσπότης |
241 |
| Στον Δεσπότη Κύμης |
242 |
| Ντρεπόμουνα τον Δεσπότη |
244 |
| Αλλ' ο Δεσπότης όμως δεν είχε πονηρία |
245 |
| Ήθελα στην ερημιά |
246 |
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ |
|
| Συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου |
247 |
| Μ' έκανε παπά |
247 |
| Βαλθήκανε να με κάνουνε παπά |
248 |
| Υπάκουσα. Έχω συνηθίσει να υπακούω |
249 |
| Για την ιεροσύνη |
250 |
| Έγινα παπάς κάπου το 1927 |
251 |
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ |
|
| Εκεί εξομολογούσα μέρα-νύχτα |
253 |
| Πνευματικός είκοσι δύο χρόνων |
254 |
| "Μη χρόνω κρίνε αλλά τρόπω τα επιτίμια" |
255 |
| Ένα κρεβάτι πάνω στο δένδρο, μέσα στην αγράμπελη |
257 |
| Έφτειαξα μία εικόνα της Παναγίας |
259 |
| Ξαφνικά ένας φονιάς |
260 |
| Άλλη μια ανάμνηση της προσευχής στην Παναγία |
262 |
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΘΕΙΑΣ |
|
| Στερήθηκα τα βιβλία των πατέρων |
265 |
| Από το κελλί θα γνωρίσεις τον άγιο |
265 |
| Μόνος και έρημος στον Άγιο Νικόλαο Βάθειας |
266 |
| Ό,τι έβλεπα, το έκανα προσευχή |
268 |
| Πολλά πράγματα μας μιλάνε |
271 |
| Το καταφύγιό μου ήταν να ταξιδέψω προς τα πάνω |
273 |
| Πω, πω... Πώς κατακτάται ο κόσμος! |
275 |
| Παιδιά μου, είμαστε όλοι μια οικογένεια! |
276 |
ΧΑΛΚΙΔΑ |
|
| Να μην πεις ποτέ "θα τον τιμωρήσει ο Θεός" |
279 |
| Και πολλοί άγιοι που έχουν καταραστεί, εμένα δεν μου άρεσε |
280 |
| Ένας που το λέει αυτό, δεν έχει καλή ψυχή |
280 |
| Είναι κάτι μυστικό που ενεργεί ο διάβολος στους νευρωσικούς ανθρώπους |
281 |
| Είπα μέσα μου, Παναγία μου, καν' τον αντί να σε βλαστημάει, να σε παρακαλάει με λαχτάρα |
282 |
| Ο καροτσέρης φώναζε: "Παναγίτσα μου!" |
282 |
| Μπορεί να λες κάτι ως αληθινή σου ευχή και ασυνείδητα να μην είναι ειλικρινές |
283 |
ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΑ
ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ |
|
| Ο Δεσπότης εκάλεσε εμένανε τον ταπεινό να τους πω κάτι να μείνουν |
285 |
| Εγώ άρχισα να λέγω κάτι από τη ζωή μου |
287 |
| Με πλάκωσαν οι ιδέες να πάων να εργαστώ σ' ένα σανατόριο |
289 |
| Λοιπόν πήγαμε στου κ. Αμίλκα |
290 |
| "Α! Η πολυκλινική ηύρε τον παπά της" |
292 |
| Την ώρα που λειτουργούσα, το ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά |
294 |
| Σκέφθηκα να φύγω |
295 |
| Πήρα λοιπόν τις παραδόσεις |
295 |
| Αν έχεις τον νου σου στον Θεό, ποιος μπορεί να σε βλάψει; |
298 |
| Κι εγώ λειτουργούσα τόσο αφοσιωμένα |
300 |
| Και δεν αισθανόμουνα τίποτα από τον κόσμο |
302 |
| Να πάτε όλοι μαζί να βρείτε τον διευθυντή |
303 |
| Είχα παλαιό όνειρο να υπηρετήσω σε αρρώστους |
304 |
| Ένα πρωινό έσπασα το πόδι μου |
306 |
| Έβαλαν το πόδι στον γύψο |
307 |
| Το είχανε βάλει στραβά |
308 |
| Μου σπάζανε και πάλι τα κόκκαλα, που είχανε λίγο θρέψει |
309 |
| Με σήκωσαν, μου έδωσαν και δύο πατερίτσες |
310 |
| "Να κοιτάξεις ν' αγοράσεις ένα μπαστούνι" |
311 |
| Εκείνη τη στιγμή μια κυρία μπήκε στην εκκλησία βαστώντας μπαστούνι |
312 |
| Καθόμασταν και βλέπαμε όλοι αυτά |
313 |
| Ο άγιος να φροντίσει για μένα τον ελάχιστο; |
314 |
| Μια επέμβαση χωρίς αναισθητικό |
315 |
| Ο πόνος των μαρτύρων |
316 |
| Είχα ένα "ρεβύθι"... που ήτανε η ρίζα μέσα στο κεφάλι |
316 |
| Είχα σκεφθεί να το βγάλω |
317 |
| Δεν είχαμε αναισθητικό |
318 |
| Να μου το κάψεις χωρίς αναισθητικό |
319 |
| Ψυχή και καρδία και νους, όλα, όλα εκεί, έβλεπα τον Κύριο... |
320 |
| Είπε μια λέξη που δεν μ' άρεσε καθόλου... Τι παγίδα μου έβαλε! |
321 |
| Δεν μπορείς να τα πεις αυτά, εάν δεν ξέρεις |
323 |
ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ |
|
| Είχα φτειάξει μια κάσα, ήθελα να πάω στο βουνό |
327 |
| Κάτσε να σου πω το ποίημα του Κρυστάλλη |
328 |
| Το παν στον Θεό. Ό,τι έχεις... Ενώσου με τον Θεό |
33 |
| Τριάντα τρία χρόνια εκεί μέσα |
331 |
| Μια φορά εγνώρισα μια γυναίκα χήρα, της οποίας η κόρη ήτο άρρωστη |
333 |
| "Ξέρεις, ο κύριος καθηγητής είπε να μην παρακολουθήσετε εσείς..." |
334 |
| "Χίλια συγγνώμη, παπά μου, χίλια συγγνώμη... το θυμάμαι", μου λέει |
335 |
| Κύριε καθηγητά, θα μου επιτρέψεις να σου πω κι εγώ ο απλός; |
336 |
| Έβλεπα που έβγαινε από τον άνθρωπο η ψυχή του |
337 |
| Πέφτανε ο κόσμος στον δρόμο που βαδίζανε από αβιταμίνωση |
338 |
| Βλέπω μια μικρούλα με μύξες. της λέω, πάμε να φάμε; |
340 |
| Εγώ δεν ήμουν άνθρωπος να ελέγξω τον άνθρωπο επειδή πήγε και ηύρε μια κοπέλα |
341 |
| Έπεσα σε οίκο ανοχής, είπα μέσα μου |
342 |
| "Ο Θεός σας αγαπάει όλες!" τους είπα |
344 |
| Τα ελευθερίων ηθών κορίτσια περιποιόντουσαν μια, που ήτανε ξαπλωμένη εκεί |
345 |
| Εγώ ήμουνα παραβάτης |
348 |
| Το έργο της δεν το είχε για αισχρό, ρε παιδιά |
349 |
| Κοίτα, κείνο ήταν τόσο έντονο μέσα της, ενώ αυτή δεν θυμόταν τίποτε |
352 |
| Όταν του το υπέδειξα, το παραδέχτηκε |
353 |
| Ήθελα να μάθω κάποια τέχνη, για να βάλω τις αδελφές να εργάζονται υφαντική |
354 |
| Έρχεσαι μαζί μου; Θα 'χω κορίτσια από την Ισπανία |
355 |
| Ζούσαν γίγαντες |
356 |
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ |
|
| Η εμπειρία της θείας Χάριτος |
359 |
| Επειδή μου ερχότανε (έκστασις) |
360 |
| Αν δείτε κάτι, ούτε να κουνηθείτε |
361 |
| Για να τα καταλάβεις αυτά, πρέπει να έχεις τις προϋποθέσεις |
361 |
| Κάτι πράγματα, κάτι συμπτώσεις... |
362 |
| Πίστις απλή και απαλή. Εν απλότητι και αφελότητι καρδίας |
363 |
| Πήγαμε σε μια εκκλησία του δάσους κι άρχισα να ψάλλω |
367 |
| Άλλαζε η φωνή μου, αλλάζανε όλα |
368 |
| Φοβόμουνα να μην πάθω τίποτα στην καρδιά |
371 |
| Άμα δεν κάνεις τέτοια, δεν είσαι επιστήμων |
372 |
| Προχωρώντας στο παρελθόν το απώτατον |
374 |
| Ο Θανάσης ήταν πολύ ορθολογιστής |
375 |
| Το "βουισμένο νερό" |
377 |
| Γιατί τα διηγούμαι |
386 |
| Άρα σχέσις εστίν υπέρ φύσιν η πίστις |
389 |
| Η πίστις αναπόδεικτος γνώσίς εστιν |
393 |
ΚΑΛΛΙΣΙΑ |
|
| Είδα ένα φως πάνω από την εκκλησία |
395 |
| Πήγαμε με φως στο σκοτάδι |
397 |
| Ραδιόφωνο χωρίς ρεύμα |
398 |
| Έκανα λοιπόν πειράματα με την κεραία |
399 |
| Όμως τώρα έπιανα Ουγγαρία, έπιανα Κάιρον |
402 |
| Να ιδείτε τι ήτανε το μεγάφωνο... |
404 |
ΜΗΛΕΣΙ - ΑΧΛΑΔΕΡΗ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ |
|
| Τότε που σκεπτόμουνα να φτειάξω το Μοναστήρι το γυναικείο |
407 |
| Θέλω να φτειάξω καλή εκκλησία, μεγάλη |
409 |
| Ψάχνοντας, προσευχόμενος, εμφάνισα ένα μέρος, ένα λόγο που μου άρεσε |
410 |
| Επκλησίασα το κτήμα και έκανα προσευχή. Εκοίταξα εάν έχει νερό |
411 |
| Ηύρα νερό, αλλά ήτανε πολύ βαθιά |
411 |
| Έβαλα μπρος και φτειάναμε χωρίς να έχω νερό |
412 |
ΓΕΩΤΡΗΣΗ |
|
| "Α", μου λέει, "το ηύρα! Θα σου βγάλω νερό! Έχω γεωτρύπανο" |
413 |
| Πήγε και έφερε και άλλο γεωτρύπανο, πιο καλό, και το έβαλε εκεί |
415 |
| Έκανα προσευχή, πήγα και ηύρα το ρεύμα του νερού, μακριά από εκεί που έκαναν τη γεώτρηση |
415 |
| Έσκυψα και ήπια νερό. Και ήτανε πάρα πολύ ωραίο |
416 |
| Ένα θαύμα της θείας Μεταμορφώσεως |
418 |
| Μια φορά με πήγανε σε ένα μέρος που λέγεται Θεολόγος |
419 |
| Τους λέω, παιδιά, δεν έχει νερό εδώ |
419 |
| Με τη Χάρη του Κυρίου. Καμιά δική μου προσπάθεια και τέχνη και επιστήμη |
420 |
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΛΕΣΙ |
|
| Ο παπάς με την παπαδιά δοξάζανε το όνομα του Θεού |
423 |
| Λοιπόν, της κόβω μια, ωπ |
424 |
| Το παιδί που προόριζαν για παπά |
425 |
| Η εξημέρωση του παπαγάλου |
425 |
| Το μικρό παπαγαλάκι |
425 |
| Ο παπαγάλος ήτανε πάρα πολύ άγριος |
427 |
| Καθόταν πάνω στον ώμο μου |
428 |
| Άνοιγε την πόρτα και έμπαινε στο κλουβί |
429 |
| Είναι πολύ έξυπνο πουλί |
430 |
| Αυτή η καταπίεση |
431 |
| Αυτό το φάρμακο κόντεψε να με πεθάνει |
433 |
| Πότε θα συνέλθει ο οργανισμός μου; |
434 |
| Για τον έρπη |
436 |
| Καταντάνε και τα δυο μου χέρια σαν να είναι κρέατα χωρίς την επιδερμίδα |
437 |
| Είναι η κορτιζόνη μέσα στον οργανισμό μου... και ψήνομαι σαν τον Ιώβ |
439 |
| Δηλαδή να μην μένει καιρός να ξύσω τα χέρια μου. Αυτό επιδιώκω |
440 |
| Ο σατανάς είναι... Κάνανε δύο φορές εξέταση, και τις δύο φορές λάθος |
441 |
| Εγώ δεν δίνω γνώμες όταν δεν ξέρω |
442 |
| Εκφραστική σιωπή |
442 |
| Άρρητη κατάσταση |
443 |
| Η διόραση μέσον για να πεισθεί ένας στρατηγός |
444 |
| Λέω σωστά χωρίς να ξέρω |
447 |
| Έλεγα να γράψεις κάτω ένα χαρτάκι και να πεις |
448 |
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΧΛΑΔΕΡΗ |
|
| Η ταλαιπωρία είναι καλή. Η ευκολία δεν είναι καλή |
449 |
| Τα γίδια με τριγυρίζανε |
450 |
| Η αετοφωλιά |
451 |
| Η εξημέρωσις του αετού |
452 |
| Άμα μου πεις έτσι, δεν το κάνω |
454 |
| Να μαζέψουνε αχινούς και πεταλίδες και χταπόδια και να μου τα φέρουνε εμένα; |
456 |
| Από τα πιο φτηνά κεράκια |
458 |
| Να σου πω τι λέει ο γάιδαρος; |
459 |
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ |
|
| Τα σκουφιά του αδελφού |
461 |
| Αποσπάσματα τηλεφωνήματος του Γέροντος προς μοναχό του Αγίου Όρους |
462 |
ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ |
|
| Είναι πιο καλά να μην έχεις παιδί, τέτοια που είσαι |
469 |
| Για την ομάδικη προσευχή υπέρ υγείας του αοιδίμου μητροπολίτου Φλωρίνης |
470 |
ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ |
|
| Πριν γίνω καλόγηρος εμάθαινα περί μνήμης θανάτου |
473 |
| Μετά την καλογερική άλλαξα κατεύθυνση |
475 |
| Είχα μια χαρά όταν μου ερχόταν για θάνατο |
480 |
| Περιμένοντας τον θάνατο το 1983 |
482 |
| Δεν ήθελα να βάλω στον νου μου τα εναέρια τελώνια, την κόλαση κι όλα αυτά... |
482 |
| Έβλεπα ένα άστρο πάνου στον ουρανό |
483 |
| "Κύριε, ό,τι θέλει η αγάπη σου" |
484 |
| 2 Δεκεμβρίου 1991 |
486 |
| Ευχή Πασχαλινή του Γέροντος |
488 |
| Πνευματική διαθήκη του Γέροντος |
488 |
| Εκδόσεις του Ιερού Ησυχαστηρίου |
491 |
English
German
Română
French
Login