Ερμηνεία στην Παλαιά Διαθήκη - Α' Παραλειπομένων

Το Α' Παραλειπομένων, μαζί με το ακόλουθο Β' Παραλειπομένων, το οποίο αποτελεί το δεύτερο μέρος του, είναι ένα ιστορικό-θεολογικό βιβλίο, όπως και τα προηγηθέντα βιβλία των Βασιλειών, χωρίς όμως να φθάνει αυτά στην υψηλή θεολογία τους και τα πλούσια διδάγματά τους. Ο συγγραφέας των Παραλειπομένων έχει κρατήσει το κύριο δίδαγμα των βιβλίων αυτών: Η υπακοή στο θέλημα του Θεού φέρνει πρόοδο, ευημερία και ευτυχία, ενώ η ανυπακοή φέρνει καταστροφή και δυστυχία. Αυτήν την διδασκαλία, την οποία έδιναν τα βιβλία των Βασιλειών μέσα από ένα πλήθος ιστοριών, έρχονται να περιγράψουν τα βιβλία των Παραλειπομένων μέσα από τον τονισμό και υπερτονισμό των κύριων περιστατικών των ετών αυτών.
Ένα από τα βασικά ενδιαφέροντα του βιβλίου μας είναι η εξύψωση της προσωπικότητος του Δαυίδ. Ουσιαστικά όλο το βιβλίο Α' Παραλειπομένων ασχολείται με το πρόσωπό του. Γιατί; Γιατί ο Δαυίδ είναι ο θεμελιωτής του Ισραηλιτικού κράτους, της Ιουδαϊκής λατρείας, της μοναδικής βασιλικής δυναστείας των Ιουδαίων, η οποία κατά την θεία υπόσχεση δεν θα εκλείψει ποτέ (Β' Βασ. 7. Α' Παραλ. 17), και, συνεπώς, είναι ένα κεντρικό πρόσωπο στην ιστορία του Ισραήλ. Ήταν δε μία μεγάλη ελπίδα για τον μεταιχμαλωσιακό Ιουδαϊσμό η υπόσχεση αυτή του Θεού, γιατί έδειχνε ότι το κράτος του Ισραήλ πάλι θα ανορθωνόταν και έδινε την δύναμη στον λαό να αγωνιστεί για τον σκοπό αυτό.
Αυτά τα στοιχεία του Δαυίδ, τα οποία μόλις αναφέραμε, θέλει να περιγράψει εδώ ό συγγραφέας μας. Παραλείποντας λοιπόν κάποια αρνητικά σημεία του βίου του, διηγείται τους πολέμους του για την απόκρουση των επιδρομών των γειτονικών εχθρών και την υπ' αυτού οργάνωση του στρατού, της διοικήσεως και της λατρείας του Θεού, όπως και όλες τις προετοιμασίες του για την κατασκευή του Ναού. Ουσιαστικά ο Δαυίδ είναι η «ψυχή» του έργου της οικοδομήσεως του Ναού, ο δε Σολομώντας απλώς εκτέλεσε τις εντολές του.