Κωνσταντίνος Ν. ΠαπαχριστοδούλουΘεολόγος - Πρόεδρος Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.
Προφήτες και ψευδοπροφήτες"Γνήσιος και νόθος προφητικός λόγος"
Ποτέ άλλοτε, όσο στη σημερινή εποχή, δεν υπήρξε τόση παραγωγή και διακίνηση "προφητειών". Και αναγκαζόμαστε να θέσουμε την λέξη εντός εισαγωγικών, όχι διότι αμφισβητούμε πως οι σύγχρονοι γέροντες έχουν προφητικό λόγο, αλλά επειδή η υπερέκθεσή τους δημιουργεί τεράστιες στρεβλώσεις στο μήνυμα της σωτηρίας που θέλουν να εκπέμψουν.
Μαλακό εξώφυλλο
Σχήμα: 14 Χ 20,5Σελίδες: 188ISBN: 978-960-87688-4-0
Ποτέ άλλοτε, όσο στη σημερινή εποχή, δεν υπήρξε τόση παραγωγή και διακίνηση "προφητειών". Καθημερινά, μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές, εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας, περιοδικά, ιστοσελίδες και Blogs, προβάλλονται σεβάσμιες μορφές από το χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όχι τόσο για την ενάρετη και οσιακή βιοτή τους, όσο για τον "προφητικό" τους λόγο. Και αναγκαζόμαστε να θέσουμε την λέξη εντός εισαγωγικών, όχι διότι αμφισβητούμε πως οι σύγχρονοι γέροντες έχουν προφητικό λόγο, αλλά επειδή η υπερέκθεσή τους από τα παραπάνω "μέσα" δημιουργεί τεράστιες στρεβλώσεις στο μήνυμα της σωτηρίας που θέλουν να εκπέμψουν.
Έτσι, πολύ συχνά, αντιλαμβανόμαστε διάφορους επιτήδειους, να εκμεταλλεύονται την μεταφυσική δίψα του σύγχρονου ανθρώπου για τα "μελλούμενα" και να προβαίνουν σε "αποκαλύψεις" όχι μόνο προφητικών λόγων σύγχρονων γερόντων, αλλά και σε αυθαίρετη ερμηνεία αυτών. Παρουσιάζεται επίσης το φαινόμενο να αποδίδονται σε σύγχρονους γέροντες λόγοι, που μεταφέρθηκαν εξ ακοής, κυρίως σε ό,τι έχει σχέση με προφητείες και μελλούμενα που αφορούν στην πορεία της Ελλάδας και του έθνους μας εντός της ιστορίας.
Πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν ότι για την Εκκλησία ο προφητικός λόγος αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στο οικοδόμημά της, εντός της ιστορίας. Γι' αυτό επιβάλλεται να τον προσεγγίζουμε με πολύ μεγάλη διάκριση, φόβο Θεού και μοναδικό κριτήριο την εν γένει διδασκαλία της Εκκλησίας, διά μέσου των αιώνων. Με λίγα λόγια, μοναδικός και αυθεντικός ερμηνευτής του προφητικού λόγου πρέπει να είναι μόνον η Εκκλησία.
Στο παρόν πόνημα προσπάθησα να οριοθετήσω την διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε ό,τι αφορά τον γνήσιο προφητικό λόγο, σε σχέση με τις νόθες προφητικές εμπειρίες, που κατακλύζουν την εκκλησιαστική ιστορία και κυρίως την εποχή μας. Ο "ορυμαγδός προφητειών", που κατακλύζει το σύγχρονο άνθρωπο, τον οδηγεί σε απόλυτη σύγχυση, εντείνει τα υπαρξιακά του προβλήματα και τον σπρώχνει σε επικίνδυνες ατραπούς.
Στην προσπάθειά μου αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως: τον π. Κυριακό Τσουρό, Πρόεδρο του Πνευματικού Συμβουλίου της Π.Ε.Γ. και Γραμματέα της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, τον οσιολογιώτατο Μοναχό π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη, μέλος του Πνευματικού Συμβουλίου της Π.Ε.Γ. και τον Γεώργιο Κοπανάκη, συνεργάτη και μέλος της Π.Ε.Γ. για τις υποδείξεις τους και τις φιλολογικές διορθώσεις.