Εβδομαδάριον Οι Παρακλητικοί Κανόνες της Εβδομάδος

Το πόσο διαχρονικά μοιάζουν τα λόγια του Χριστού "εγώ το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος" (Αποκ. 22, 13), εμφαίνεται στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας, και σίγουρα θα αποκαλυφθεί ολοκληρωτικά κατά τα έσχατα. Γι' αυτό και η Εκκλησία εορτάζει το πέρασμα του χρόνου και ταυτόχρονα την έλευση του νέου, χωρίς να υποτάσσεται σε αυτόν, αλλά εισάγοντας το πλήρωμά Της στην άχρονη Βασιλεία του Θεού ("ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος").

Σκοπός της Εκκλησίας, ωστόσο, είναι να αγιάσει την καθημερινότητα του ανθρώπου, μέσω του λειτουργικού χρόνου, του κύκλου δηλαδή των κινητών και ακινήτων εορτών, που έρχονται να αναψύξουν την καθημερινότητα του ανθρώπου, παρέχοντάς του λειτουργικές ευκαιρίες προσευχητικής ευωχίας και κοινωνίας με το σώμα της Εκκλησίας. "Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος" θα μας πουν προσφιλώς οι Έλληνες της αρχαιότητας, και πόσο δίκιο έχουν!

Ο ιερός ρυθμός της Εβδομάδας φαίνεται πως κατείχε πρωταρχική σημασία στα ήθη και τις θρησκευτικές πράξεις των Εβραίων, καθώς σχετίστηκε με τη δραστηριότητα του δημιουργού Θεού και την ιερή ανάπαυσή Του (Γεν. 2, 2). Οι πρώτοι μεταστραφέντες Ιουδαίοι Χριστιανοί διατηρούν εν πολλοίς τα έθιμα, με τα οποία είχαν ανατραφεί, εφ' όσον αυτά ήταν συμβατά με το νόμο του Ευαγγελίου, σύντομα όμως αλλάζει ο κύκλος των ημερών.

Κατ' αυτόν τον τρόπο διαμορφώνεται έως σήμερα ο ημερήσιος κύκλος, που αφορά στους αγίους, των οποίων η τιμή επαναλαμβάνεται κάθε εβδομάδα. Η Δευτέρα είναι ημέρα των Αρχαγγέλων, η Τρίτη του Τιμίου Προδρόμου, η Τετάρτη της Παναγίας, η Πέμπτη των Αγίων Αποστόλων και του Αγίου Νικολάου (εκπρόσωπος της τάξεως των Ιεραρχών και διδασκάλων Αγίων), η Παρασκευή αφιερωμένη στην Σταύρωση του Κυρίου και τον Τίμιο Σταυρό και το Σάββατο συνδέεται με τους κεκοιμημένους αλλά και το σύνολο των Αγίων της Εκκλησίας μας (Άγιοι Πάντες). Ξεχωριστή όμως γιορτινή ημέρα -αναστάσιμη- είναι η Κυριακή, αφού σε κάθε κυριακάτικη Θεία Λειτουργία αναβιώνεται η Ανάσταση του Χριστού και συνάπτονται "εις εν" παρόν, παρελθόν και μέλλον.

Για τον λόγο αυτό, προσφέρεται το παρόν πόνημα στο φιλακόλουθο και φιλάγιο πλήρωμα, ως χρηστικό "εργαλείο" προσευχής και ως ευκαιρία κοινωνίας με τον Θεό και τους Αγίους, μέσω του εβδομαδιαίου κύκλου εορτών.

Αρχιμανδρίτης
Φιλούμενος Ρούμπης