Ο Θάνατος και τα μετά θάνατον

Ο θάνατος είναι μία αναπόφευκτη και αναγκαία πραγματικότητα, από την οποία κανείς δεν ξεφεύγει. Αργά ή γρήγορα, σε μικρότερη ή σε μεγαλύτερη ηλικία, όλοι τον δοκιμάζουμε. Οι άνθρωποι γεννιόμαστε θνητοί· κανείς δεν γεννιέται αθάνατος. Παρά ταύτα, όταν έλθει και μας επισκεφθεί σε συγγενικό ή φιλικό μας περιβάλλον και μας χωρίσει από αγαπημένα μας πρόσωπα, όλοι ξαφνιαζόμαστε, συγκλονιζόμαστε, λυπούμαστε, θρηνούμε, πολλοί αγανακτούμε και βλασφημούμε, και σχεδόν όλοι διερωτώμαστε γιατί να υπάρχει αυτή η κορυφαία θλίψη, αυτό το μεγάλο κακό, το οποίο πολλές φορές αλλάζει άρδην την ζωή μας, πώς εξηγείται αυτό το όντως "φοβερώτατον μυστήριον του θανάτου"; Είναι όντως τόσο μεγάλο κακό ο θάνατος ή από άγνοια του θείου σχεδίου παρεξηγούμε τα πράγματα;

Απάντηση στα ερωτήματα αυτά επιχειρούμε να δώσουμε με το ανά χείρας βιβλίο, το οποίο δεν είναι προϊόν επιστημονικής θεολογικής έρευνας, δεν είναι δηλαδή ερευνητική δουλειά του γραφείου, όπως είναι οι περισσότερες μελέτες των πανεπιστημιακών θεολόγων και του γράφοντος. Είναι προϊόν απλοϊκής διδαχής που προέρχεται από σειρά σχετικών μαθημάτων που κάναμε στο Αρχονταρίκι του Αγίου Αντωνίου πριν από είκοσι χρόνια (1994-1995), σε ποικίλου μορφωτικού επιπέδου πιστούς· γι' αυτό φροντίζαμε περισσότερο από όλα τα άλλα ο λόγος μας να είναι απλός και κατανόητος. Για πολλά από τα θέματα που θίγονται έχουν γραφή κατά το εικοσαετές αυτό διάστημα ενδιαφέρουσες μελέτες που καλύπτουν πολλές πτυχές τους. Εμείς αφήσαμε την δική μας ανάλυση και ανάπτυξη, όπως τότε είχαμε κάνει με ελάχιστες διορθώσεις και προσθήκες.

Επειδή μάλιστα τα περί παραδείσου και κολάσεως δεν τα είχαμε αναπτύξει εκτενώς στα μαθήματά μας εκείνα, επιχειρήσαμε και γράψαμε, ως δουλειά γραφείου τώρα, ένα εκτενές κεφάλαιο, στο οποίο αντιμετωπίζαμε και την ωριγένεια πλάνη περί αποκαταστάσεως των πάντων. Επειδή όμως και εγώ και οι συνεργάτες μου διαπιστώσαμε ότι ήταν αταίριαστο το ύφος και ο τρόπος γραφής, δεν έδεναν με την άλλη απλοϊκή ανάπτυξη και φαίνονταν σαν ξένο σώμα, το αφαιρέσαμε και θα το δημοσιεύσουμε ως ξεχωριστό βιβλίο προσεχώς.

Προσθέσαμε πάντως ως Δ' Κεφάλαιο μία σχετική μελέτη μας με τίτλο "Παρηγορία πενθούντων. Οι παραμυθητικές επιστολές του Μ. Βασιλείου" για δύο λόγους. Εν πρώτοις, γιατί έχουμε μία ολοκάθαρη εικόνα για το πώς ένας μεγάλος διδάσκαλος και ποιμένας αντιμετωπίζει το φοβερό γεγονός του θανάτου, όπως επίσης και επειδή διαπιστώσαμε ότι η στάση έναντι του θανάτου του μεγάλου πατρός και διδασκάλου και τα παραμυθητικά του επιχειρήματα απάλυναν και μετρίαζαν τον πόνο σε όσους πενθούντες εγχειρίσαμε το μικρό τευχίδιο ή το προμηθεύτηκαν από τα βιβλιοπωλεία.

Το νέο αυτό βιβλίο μας δεν θα έβλεπε το φως της δημοσιότητας, χωρίς τον μεγάλο κόπο και την φροντίδα της παλαιάς συνεργάτιδός μας, θεολόγου, νομικού και διδάκτορος Θεολογίας κ. Κερασίας Γαλιγαλίδου, η οποία απομαγνητοφώνησε τα προφορικώς παραδοθέντα μαθήματα, τα εξομάλυνε και τα ενοποίησε γλωσσικώς και το σπουδαιότερο, εντόπισε και κατέγραψε τις παραπομπές των βιβλικών και πατερικών παραθεμάτων. Την ευχαριστώ θερμώς για τον πολλαπλό κόπο της και εύχομαι τα βέλτιστα για την ζωή και την εκπαιδευτική της διακονία. Μακάρι να ευρεθούν και άλλο πρόσωπα, και ήδη αυτό γίνεται εν μέρει, ώστε να απομαγνητοφωνηθούν και καταγραφούν οι εκατοντάδες, υπέρ τις χίλιες, ομιλίες μου, που περιέχουν όχι τον δικό μου, αλλά τον λόγο και την διδαχή των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων.

Σεπτέμβριος 2015

Πρωτοπρεσβύτερος

Θεόδωρος Ζήσης