Η Ιερωσύνη

Ω τάλας εγώ, ότι άνθρωπος ων... τον βασιλέα Κύριον Σαβαώθ είδον τοις οφθαλμοίς μου.

Ο φιλάνθρωπος Θεός, ο υπό πάσης επουρανίου Δυνάμεως δοξολογούμενος, και βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών, όρισε να διακονή ο ίδιος ο άνθρωπος στο έργο της πνευματικής του αναγεννήσεως και τελειώσεως. Έτσι ο άνθρωπος λαμβάνει ύψιστο αξίωμα, και γίνεται συλλειτουργός του Αρχιερέως Χριστού.

Με το μυστήριο της Ιερωσύνης ο χοϊκός άνθρωπος καλείται από τον Κύριο να εισέλθη εις τα Άγια των Αγίων, να ακούση της φωνής Κυρίου του Θεού, να ιδή το άγιο πρόσωπό Του και να απολαύση πνευματικά της θείας και ιεράς Λειτουργίας. Ένας λόγος επομένως για την Ιερωσύνη θα έπρεπε να γραφή από έναν Λειτουργό του Κυρίου γονυκλινή ενώπιον του αγίου Θυσιαστηρίου. Τότε ο λόγος αυτός θα ήταν συνέχεια της θείας Λειτουργίας, όπου ο Λειτουργός ομολογεί εν συντριβή και ταπεινώσει στον Χριστό: Τις ικανός λαλήσαι τας δυναστείας σου, ακουστάς ποιήσαι πάσας τας αινέσεις σου ή διηγήσασθαι πάντα τα θαυμάσιά σου; Πως είναι δυνατόν γλώσσα ανθρώπου, να λαλήση τα θεϊκά θαυμάσια της αγάπης του Θεού στα οποία διακονεί ο Ιερεύς; Αληθινά είναι
μέγα και φρικτόν και επέκεινα πάσης
δόξης τε και λαμπρότητος, αρχής και εξουσίας,...
το λειτουργείν εν καθαρά καρδίας συνειδήσει
τη καθαρά και Αγία και αχράντων Τριάδι.

* * *

Στην τολμηρή απόφαση που λάβαμε κάποια στιγμή να προσεγγίσουμε το άγιο Θυσιαστήριο, μας παρηγόρησε η σκέψη ότι στην ιερή αυτή διακονία μάς κάλεσε ο Θεός διά των αγίων λειτουργών Του. Διότι ουχ εαυτώ τις λαμβάνει την τιμήν, αλλά καλούμενος υπό του Θεού.

Όμως ποια υπήρξε η απάντησή μας στην τιμή της κλήσεως που μας έκαμε ο Θεός; Φυλάξαμε αμόλυντη την παρακαταθήκη της αγάπης Του που λάβαμε την ημέρα της χειροτονίας μας, ή μήπως την μολύναμε με τα δυσώνυμα πάθη μας; Διότι η θεία Χάρις ενοικεί όχι σ' εκείνους που μιλούν για τον Χριστό, αλλά σ' εκείνους που ζουν εν Χριστώ: "Ου γαρ λαλούντων, ευ βιούντων δ' η Χάρις", κατά την θεολογική φωνή του αγίου Γρηγορίου.

Με βαθύτατη συναίσθηση της πνευματικής μας πτωχείας ψελλίζουμε τους λόγους που ακολουθούν για το ιερό μυστήριο της Ιερωσύνης, δηλαδή το Μυστήριο της διακονίας του Θεού και των παιδιών Του. Μοναδική επιθυμία μας είναι να μεταφέρουμε τις θείες εμπειρίες των θεοφόρων Λειτουργών Του. Αυτοί κανοναρχούν και ψάλλουν ύμνους δοξολογίας και ευχαριστίας του Τριαδικού Θεού, κι εμείς με δέος ιερό και χαρά πνευματική συμψάλλουμε.

Όταν μεταφέρουμε στους αδελφούς συλλειτουργούς τις φωτισμένες διδασκαλίες των θεοφόρων Πατέρων, δεν επιθυμούμε φυσικά να κρίνουμε τους αδελφούς μας, αλλά "να τους διεγείρουμε τον καλό ζήλο. Διότι γνωρίζουμε ότι ο καλός λόγος κεντρίζει την ψυχή προς τα ανώτερα καλά. Άλλωστε αν παρακινήσουμε έστω και έναν να τρέξη προς τον Θεό, η δική του ορμή προς το καλό αφού παρασύρη κι εμάς θα μας ανεβάση πνευματικά".

Αν κάποιος αδελφός μελετώντας τα ιερά βιώματα των αγίων Πατέρων αισθανθή την πατρική αγάπη του Κυρίου και την μητρική στοργή της Κυρίας Θεοτόκου, ας δώση δόξα στο πανάγιο και υπερευλογημένον όνομά Του και ας ευχηθή υπέρ σωτηρίας του κοπιάσαντος ταπεινού και αναξίου λειτουργού Του.

Είθε η λαμπροφόρος αγάπη του καλού Ποιμένος Ιησού Χριστού να μας ελκύση όλους κοντά Του. Ώστε τρεφόμενοι από την αστείρευτη πηγή της αγάπης Του, και πορευόμενοι μέσα στο άπειρο έλεός Του, να Τον γνωρίσουμε βιωματικά και να Τον αγαπήσουμε αληθινά. Διότι από τον Χριστό "πηγάζει η αιτία της υπάρξεως των όντων,... δι' Αυτού επιτυγχάνεται η παραμονή και η συντήρηση των πάντων,... και προς Αυτόν είναι στραμμένα τα σύμπαντα, και αποβλέπουν με έναν ασυγκράτητο πόθο και ανέκφραστη στοργή προς τον αρχηγό και χορηγό της ζωής": Ότι εξ Αυτού και δι' Αυτού και εις Αυτόν τα πάντα. Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.

Ύψωσις Τιμίου Σταυρού 2013

Ιερομόναχος Γρηγόριος