Γράμματα από έναν άγιο (Αγίου Νεκταρίου)

Μακριά από μας η εξυπηρέτηση του κακού· μακριά από μας η καταπολέμηση των αγαθών έργων· μακριά από μας το πολυμερές, το πολύμορφο, το πολυώνυμο ψεύδος. μακριά από μας η αδικία του πλησίον, του αδελφού, γενικά του ανθρώπου.

Η αδικία και το ψέμα, αναστατώνουν τις κοινωνίες, ταράζουν την ειρήνη και προκαλούν παντός είδους μεγάλες καταστροφές.

Στους χριστιανούς που αγωνίζονται τον καλόν αγώνα, ο Απόστολος Παύλος γράφοντας, νουθετεί με τα παρακάτω λόγια: «το λοιπόν, αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και ει τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε, α και εμάθατε και παρελάβετε, και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε και ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ' υμών». Αμήν.

† Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος

Εύχομαι όλες να νικήσετε στον αγώνα κατά του εγωισμού, ο οποίος είναι ισχυρός, γιατί μοιάζει με την πολυκέφαλη Λερναία Ύδρα της οποίας όταν κόψεις το ένα κεφάλι, φυτρώνει άλλο με άλλη μορφή και άλλο χαρακτήρα. Γι' αυτόν το λόγο, ενώ κατορθώνουμε και αφήνουμε τον κόσμο και ό,τι αφορά τον κόσμο, αρνοόυμενοι κάθε απόλαυση στο σώμα ταλαιπωρώντας το, για να μην κάνουμε το θέλημά του, βλέπουμε ξαφνικά να παρουσιάζεται κάτι σαν ψυχική ασθένεια (μελαγχολία, κατάθλιψη κ.τ.λ.) και συνήθως σαν απείθεια, παρακοή, αλλά ακόμη και σαν σύνεση, σαν γνώση, σαν φρόνηση, αυταρέσκεια, μεμψιμοιρία και τι να πρωτοαριθμήσω· σε όλες αυτές τις μορφές, υποκρύπτεται η ασχήμια του εγωισμού.

*****

Το να υφίσταται δοκιμασίες ο άνθρωπος, είναι απαραίτητο· το απαιτεί η αδυναμία του να τελειοποιηθεί. Οι δοκιμασίες διευρύνουν τους οφθαλμούς του τρόπου σκέψεως αυτών που αγαπούν τον Θεό, προς το φως της αλήθειας και τους καθιστούν ακτινοβόλους και ικανούς να βλέπουν όχι μόνο τα κοντινά, αλλά και τα μέλλοντα· και τον νου ικανό να αντιλαμβάνεται όχι μόνο τα καταληπτά αλλά να κατανοεί και τα υπεράνω αυτών. Όχι μόνο να τα αντιλαμβάνεται, αλλά και να κατανοεί σε βάθος, γιατί στην τελειότητα ανευρίσκεται η ολοκληρωμένη γνώση. Από τη στιγμή που η δοκιμασία επιφέρει την τελειότητα, επιφέρει και την ολοκληρωμένη γνώση. Μάλιστα, η τελευταία προηγείται της τελειότητας. Έτσι διαπιστώνουμε, ότι είναι αναγκαίο να δοκιμαζόμαστε, ώστε να τελειοποιηθούμε.