Πληγές της ψυχής

Η θέα μίας πληγής είναι κάτι το αποτροπιαστικό. Πολύ περισσότερο όταν η πληγή βρίσκεται στο δικό μας σώμα· τότε αποτελεί πηγή ενόχλησης, πόνου, δυσφορίας και πολλές φορές μπορεί να εξελιχθεί σε μία κατάσταση αφόρητη αλλά και θανατηφόρα. Ο κάθε άνθρωπος, από τα παιδικά του ακόμα χρόνια, έχει γευθεί το αίσθημα του πόνου από κάποια μικρή ή μεγάλη πληγή στο σώμα του.

Κάθε θνητός, όμως, έχει γευθεί και τον πόνο από τις πληγές που δημιουργούνται στην ψυχή του. Διότι ο άνθρωπος, ως ψυχοσωματική οντότητα, ασθενεί στο σώμα, ασθενεί και στην ψυχή. Πληγώνεται το σώμα του, πληγώνεται και η ψυχή του. Και όπως οι πληγές του σώματος δημιουργούν δυσφορία, πόνο και άλγος στο σώμα, έτσι και οι πληγές της ψυχής δημιουργούν τα ίδια αισθήματα, αλλά σε πνευματικό επίπεδο. Τον πόνο και την δυσφορία δεν την αισθάνεται το σώμα αλλά η ψυχή. Και ο πόνος αυτός είναι πολύ πιο επώδυνος, συνεχής και κουραστικός απ’ ότι ο πόνος του σώματος.

Ποιες είναι οι πληγές της ψυχής και από τι δημιουργούνται; Μας διαφωτίζει πάνω στο θέμα αυτό πολύ καλά ό μακαριστός γέροντάς μας, π. Θεόφιλος, στο ανά χείρας τευχίδιο, το οποίο αποτελεί μια συλλογή ομιλιών του, πάνω στο θέμα της αμαρτίας και των μορφών αυτής.

Σύμφωνα με τον μακαριστό γέροντα, το μεγαλύτερο κακό που υπάρχει στον κόσμο είναι η αμαρτία. «Πολλοί θεωρούν κακό την αρρώστια, τον πνιγμό, την πυρκαγιά, την αιχμαλωσία, την πείνα, τον θάνατο. Αλλά, πάνω από όλα αυτά, η αμαρτία είναι το μεγαλύτερο κακό που υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο».

Η αμαρτία, λοιπόν, το μεγαλύτερο κακό του κόσμου. Γιατί; Διότι πληγώνει την ψυχή. Διότι δημιουργεί ουλές και τραύματα επώδυνα και επικίνδυνα, τα οποία, αν αφεθούν αθεράπευτα, οδηγούν στον πνευματικό θάνατο και την απώλεια.

Επουλώνονται τα τραύματα αυτά; Υπάρχει θεραπεία; Υπάρχει ιατρός; Ο μακαριστός γέροντας μας υποδεικνύει την θεραπεία, η οποία είναι η μετάνοια, και τον μεγάλο Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, ο οποίος είναι ο Ιησούς Χριστός.

Επειδή όλοι μας είμαστε πληγωμένοι από την αμαρτία και όλοι μας χρειαζόμαστε τον Ιατρό και τα φάρμακά του, ας διαβάσουμε με προσοχή το παρόν, ώστε να ωφεληθούμε και να γνωρίσουμε την οδό της σωτηρίας μας. Ας μην αδιαφορήσουμε αλλά ούτε και να απελπιστούμε. «Αδελφοί μου, μη φοβάσθε. Βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία. Εμείς, ως άνθρωποι, αμαρτάνουμε, αλλά και ως άνθρωποι πιστεύουμε και ελπίζουμε στο έλεος και στην ευσπλαχνία του Θεού».

Σ’ αυτό το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού πίστευε και ο μακαριστός γέροντάς μας, και εμείς, τα πνευματικά του τέκνα, εκδίδουμε το παρόν τευχίδιο, με την ευκαιρία συμπληρώσεως τριών ετών από την προς Κύριον εκδημία του, δηλώνοντας την άπειρη ευγνωμοσύνη μας για ό,τι έκανε και κάνει για μας και την Αδελφότητά μας.

Ας έχουμε την ευχή του και ας είναι αιωνία η μνήμη του!